ما ز هر صاحب دلی یک رشته فن  آموختیم

عشق از لیلی و صبر از کوه کن آموختیم

گریه از مرغ سحر خود سوزی از پروانه ها 

صد سرا ویران شد تا ساختن آموختیم

صدای باران زیباترین ترانه ی خداست 

که طنینش زندگی را برای ما تکرار میکند

نکند فقط به گل آلودگیه کفش هایمان بیندیشیم

دوستت دارم را من دلاویزترین شعر جهان یافته ام

دامنی پر کن از این گل ،که دهی هدیه به خلق

که بری خانه ی دشمن ،که نشانی بر دوست 

راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست

خــــدایــــا:

اگه حتی فاصله بین ما یک نفسه

نفس منو بگیر .برای یکی شدن

اگه مرگ من بسه . نفس منو بگیر

دوســـــتــــــتــــــــــــــ دارم 

میگن حساب عاشـقـا از همــه ی آدما جــداست.....